اولین هدیه از مصطفی...
یادم هست در یکی از سفرهایی که به روستا‌ها می‌رفت همراهش بودم. داخل ماشین هدیه‌ای به من داد، اولین هدیه‌اش به من بود و هنوز ازدواج نکرده بودیم. خیلی خوشحال شدم و‌‌ همان جا بازکردم دیدم روسری است، یک روسری قرمز با گلهای درشت. من جا خوردم، اما او لبخند زد و با شیرینی گفت: بچه‌ها دوست دارند شما را با روسری ببینند. از آن وقت روسری گذاشتم و مانده. من می‌دانستم بچه‌ها به مصطفی حمله می‌کنند که چرا شما خانمی را که حجاب ندارد می‌آورید موسسه، اما برایم عجیب بود که مصطفی خیلی سعی می‌کرد، خودم متوجه می‌شدم، مرا به بچه‌ها نزدیک کند. می‌گفت: ایشان خیلی خوبند. اینطور که شما فکر می‌کنید نیست. به خاطر شما می‌آیند موسسه و می‌خواهند از شما یاد بگیرند ان شاالله خودمان بهش یاد می‌دهیم. نگفت این حجابش درست نیست، مثل ما نیست، فامیل و اقوامش آن چنانی‌اند. این‌ها خیلی روی من تاثیر گذاشت. او مرا مثل یک بچه کوچک قدم به قدم جلو برد به اسلام آورد.مصطفی او را محجبه کرده بود آن هم خیلی زیبا و هنرمندانه..._{(راوی غاده چمران)}

رضایت...

تا روزی که مصطفی شهید شد، تا شبی که از من خواست به شهادتش راضی باشم، نمی‌خواستم شهید بشود. آن شب قرار بود مصطفی تهران بماند. گفته بود روز بعد برمی گردد. عصر بود و من در ستاد نشسته بودم... مصطفی وارد شد. تعجب کردم، قرار نبود برگردد. او مرا نگاه کرد، گفت: مثل اینکه خوشحال نشدی دیدی من برگشتم؟ من امشب برای شما بر گشتم. گفتم: نه مصطفی! تو هیچ وقت برای من برنگشتی. برای کارت آمدی. مصطفی با‌‌ همان مهربانی گفت: امشب برگشتم بخاطر شما. از احمد سعیدی بپرس. من امشب اصرار داشتم به اهواز برگردم، هواپیما نبود. تو می‌دانی من در همه عمرم از هواپیمای خصوصی استفاده نکرده‌ام، ولی امشب اصرار داشتم برگردم، با هواپیمای خصوصی آمدم که اینجا باشم.
من خیلی حالم منقلب بود. گفتم: مصطفی من عصرکه داشتم کنار کارون قدم می‌زدم احساس کردم آنقدر دلم پر است که می‌خواهم فریاد بزنم. خیلی گرفته بودم. احساس کردم هرچه در این رودخانه فریاد بزنم، باز نمی‌توانم خودم را خالی کنم. مصطفی گوش می‌داد. گفتم: آنقدر در وجودم عشق بود که حتی اگر تو می‌آمدی نمی‌توانستی مرا تسلی بدهی. او خندید، گفت: تو به عشق بزرگ‌تر از من نیاز داری و آن عشق خدا است. باید به این مرحله ازتکامل برسی که تو را جز خدا و عشق خدا هیچ چیز راضی نکند. مصطفی گفت: من فردا شهید می‌شوم. خیال می‌کردم شوخی می‌کند. گفتم: مگر شهادت دست شماست؟
گفت: نه، من از خدا خواستم و می‌دانم خدا به خواست من جواب می‌دهد. ولی من می‌خواهم شما رضایت بدهید. اگر رضایت ندهید من شهید نمی‌شوم. خیلی این حرف برای من تعجب بود. گفتم: مصطفی، من رضایت نمی‌دهم و این دست شما نیست. خوب هر وقت خداوند اراده‌اش تعلق بگیرد من راضیم به رضای خدا و منتظر این روزم، ولی چرا فردا؟ و او اصرار می‌کرد که: من فردا از اینجا می‌روم. می‌خواهم با رضایت کامل تو باشد. و آخر رضایتم را گرفت. من خودم نمی‌دانستم چرا راضی شدم..._{(راوی غاده چمران)}

عشق و محبت مصطفی مادر را منقلب کرد...

مامان که خوب شد و آمدیم خانه، من دو روز دیگر هم پیش او ماندم. یادم هست روزی که مصطفی آمد دنبالم، قبل از آنکه ماشین را روشن کند دست مرا گرفت و بوسید، می‌بوسید و‌‌ همان طور با گریه از من تشکر می‌کرد. من گفتم: برای چه مصطفی؟ گفت: این دستی که این همه روز‌ها به مادرش خدمت کرده برای من مقدس است و باید آن را بوسید. گفتم: از من تشکر می‌کنید؟ خب، اینکه من خدمت کردم مادر من بود، مادر شما نبود، که این همه کار‌ها می‌کنید. گفت: دستی که به مادرش خدمت کند مقدس است و کسی که به مادرش خیر ندارد به هیچ کس خیر ندارد. من از شما ممنونم که با این همه محبت وعشق به مادرتان خدمت کردید. گفتم: مصطفی! بعد از همه این کار‌ها که با شما کردند این‌ها را دارید می‌گویید؟ گفت: آن‌ها که کردند حق داشتند، چون شما را دوست دارند، من را نمی‌شناسند و این طبیعی است که هر پدر و مادری می‌خواهند دخترشان را حفظ کنند. هیچ وقت یادم نرفت که برای او این قدر ارزش بوده که من به مادر خودم خدمت کردم. بعد از این جریان مادرم منقلب شد...._{(راوی غاده چمران)}

قهوه
مادرم موقع خواستگاری برای مصطفی شرط گذاشته بود که این دختر صبح که از خواب بلند میشه باید لیوان شیرو قهوه جلوش بذاری و ... خلاصه زندگی با این دختر برات سخته.اما خدا میدونه مصطفی تا وقتی که شهید شد ، با اینکه خودش قهوه نمیخورد همیشه برای من قهوه درست میکرد.
میگفتم واسه چی این کارو میکنی؟ راضی به زحمتت نیستم .
میگفت: من به مادرت قول دادم که این کارو انجام بدم .
همین عشق و محبتهاش به زندگیمون رنگ خدایی داده بود._{(راوی غاده چمران)}

درخواست شهید چمران از خدا برای همسرش...

خدایا من از تو یک چیز می‌خواهم. با همه‌ی اخلاصم که محافظ غاده باش و در خلأ تنهایش نگذار. من می‌خواهم که بعد از مرگ او را ببینم در پرواز. خدایا! می‌خواهم غاده بعد از من متوقف نشود و می‌خواهم به من فکر کند مثل گلی زیبا که در راه زندگی و کمال پیدا کرد و او باید در این راه بالا و بالاتر برود. می‌خواهم غاده به من فکر کند مثل یک شمع مسکین و کوچک که سوخت در تاریکی تا مرد و او از نورش بهره برد.
برای مدتی بس کوتاه.
می‌خواهم او به من فکر کند مثل یک نسیم که از آسمان روح آمد و در گوشش کلمه‌ی عشق گفت و رفت به سوی کلمه‌ی بی‌نهایت.....

پی نوشت1:شهید چمران با اولین هدیه به او همانطور که غاده گفت زیبا و هنرمندانه او را محجبه کرد...عشق را با رفتارش به او آموخت...خدا را نشانش داد....رضایتش را گرفت و رفت ....چه دعای زیبایی در حق غاده کرد...آری مصطفی اینطور بود...همانطور که دعا کرد...او مثل یک نسیم از آسمان آمد و در گوش غاده کلمه عشق زمزمه کرد و رفت به سوی بی نهایت...به نظرم بعضی چیزها شدن مرد میخواهد....آری مصطفی شدن مرد می خواهد....چمران شدن مرد میخواهد....شهید شدن مرد میخواهد....

داشتم عاشقانه های شهدا را میخوندم با همسرانشان...اگر طولانی شدن پست نبود دلم میخواست عاشقانه های شهید مدق را هم بنویسم....وقتی به همسرش میگفت:"یک صدم درصد هم تصور نکن کسی بتواند اندازه سر سوزنی جای تو را در قلبم بگیرد...تو فرشته دنیا و آخرت منی...فقط یک چیزی توی دنیا هست که می تواند تو را از من جا کند...یک عشقی دیگر...عشق به خدا...نه هیچ چیز دیگر...."چه عاشقانه همسرش را دوست داشت که همسرش در موردش می گوید:"من همه زندگی ام را در او می دیدم...در صدایش..در نگاهش که غم ها را از دلم می شست..یک عزیز من گفتنش همه چیز را از یادم می برد..."

پی نوشت2:پیامبر به صورتت لبخند می زند و دستان فاطمه اش را ـ میوه دلش ـ را به دستانت می سپارد و باز با تبسمش اولین هدیه پیوندتان را تقدیم می کند.دستان فاطمه در دستانت قرار می گیرد و دعای پیامبر است که همراهی ات می کند....به فاطمه نگاه می کنی، دلت گواهی می دهد که نیمه دیگرت را پیامبر به تو سپرده است.....به فاطمه نگاه می کنی و خود را خوش بخت ترین مرد عالم می بینی....در چشمان فاطمه ات می بینی زنی را که تکیه گاه دلتنگی های توست....در چشمان فاطمه ات می بینی امیدی را که... اما ناگهان اشک در چشمانت حلقه می زند؛ در چشمان فاطمه ات چه دیده ای که این گونه دریای دلت به تلاطم افتاده است؟....

برنامه تقویت اعصاب و جسم

امام حسین(علیه‌السلام) می‌فرماید:

بِادِرُوا بِصِحَّةِ الْأجْسامِ فِی مُدَّةِ الْاَعْمارِ

در تمام طول عمر خود، به صحت و تندرستی بدن‌هایتان مبادرت ورزید.

بحارالانوار،‌ج 75، ص 120

1- خواب اوّل شب

2- سحر خیزی(معیار اذان است)

3- بیدار ماندن بین الطّلوعین

(مدّت زمان میان اذان صبح تا طلوع آفتاب ـ می‌گویند هوای بین الطّلوعین هوای بهشت است و بسیار انرژی زا و برای تقویت اعصاب فوق العاده مفید می‌باشد)

4- بعد از بیدار شدن از خواب ،اوّل باید دندان ها را مسواک زد

بنا به گفته‌ی پزشکان تأثیر مسواک زدن بلافاصله بعد از بیدار شدن از خواب 25 برابر بیشتر از اوقات دیگر است.

سپس باید یک لیوان آب نوشیده شود که باعث نرمی مزاج و رفع یبوست می‌شود.

بعد از نوشیدن آب و اقامه‌ی نماز صبح 21 عدد دیزماری یا یک عدد سیب میل شود.

5- 15دقیقه نرمش بعد از نماز صبح

6- 3بار نفس عمیق بین الطّلوعین

7- صبحانه باید زود و مقوّی صرف شود.

8- شام سبک خورده شود.

9- غذا زیاد جویده شود.

10- پرهیز از کم خوری و پر خوری

11- استنشاق 5 بار در روز هر بار 3 دفعه

(کف دست را از آلودگی پاک کرده و آن را پر از آب کرده و آب را تا جایی که می‌توانیم از بینی مان بالا می‌کشیم و مجرای تنفسی را تمیز می‌کنیم)

12- یک روز در میان دوش با آب ولرم

13- هر روز 20 دقیقه پیاده روی

14- تفریح سالم (گردش با دوستان سالم و متّقی، بازی فوتبال یا والیبال و یا ...)

15- ورزش نسبتاً سنگین هفته‌ای3 روز

** برای کسانی که ضعف اعصاب شدید و احیاناً قرص اعصاب مصرف می‌کنند علاوه بر عمل دقیق به برنامه‌ها، دم کرده‌ی گل گاو زبان و سنبله طب و لیمو خشک و نبات را مصرف کنند.

توضیح اینکه : این برنامه موردتایید اساتید اخلاق و خیلی از پزشکان محترم و متدین می باشد.